Ucieczka

Pewnego kwietniowego poranka w mieszkaniu na warszawskiej Ochocie  Paulina czeka na wyjście męża do pracy i przygotowuje się do popełnienia samobójstwa. Kilka godzin później w miasteczku Merriton w Kanadzie jej syn Piotr odbiera telefon od tajemniczego informatora, który ostrzega go o zamiarze matki. Piotr wyrusza natychmiast do Polski, rozpoczynając wyścig z czasem. Na miejscu okazuje się jednak, że Paulina zniknęła bez śladu.

Jej zniknięcie uruchamia lawinę pytań i rozliczeń w rodzinie. Mąż Pauliny musi przyjrzeć się swojemu małżeństwu i relacjom z bliskimi, a Penny – synowa – w zamęcie codzienności dostrzec Piotra. Ta niezwykła podróż matki i syna to nie tylko walka z kilometrami, przeglądanie się w oczach innych, ale przede wszystkim pokonywanie lęków i ograniczeń – po to, by zrozumieć siebie i najbliższych.

Ucieczka to powieść o tym, że w życiu każdego nadchodzi chwila na zastanowienie się, co możemy zrobić, by być szczęśliwszymi…

Kiedy miłość się kończy, mogą zostać wspólne rzeczy, zainteresowania, przyzwyczajenia, zaufanie.
…
My nie mieliśmy wielu wspólnych punktów. On lubił dalekie podróże, ja nie. Ja lubiłam czytać, on wolał sport. Poglądy polityczne też nas dzieliły. Mieliśmy różne zapatrywania na tysiące ważnych i nieważnych spraw. Na początku to może być fascynujące, ale potem staje się męczące, a w końcu duszne. Nie lubił mojej rodziny, ja nie lubiłam jego bliskich. Nie znosiłam, kiedy jego matka tu przyjeżdżała po narodzinach Piotra. Nie chciałam, żeby mi pomagała. Ach, to zaczyna wyglądać na litanię krzywd albo na relację z katastrofy. Powoli nagromadziło się tyle zapiekłych żalów i niezadowoleń, że właśnie tak, niezauważalnie, po cichu, w końcu się znienawidziliśmy.
…
Jestem zmęczona, może nawet nie życiem, raczej moim życiem – Fragment książki